Shkruan : Jeton Sallahu
Për çudi, është bërë një zakon që shkrimet nëpër rrjete sociale të bëhen në gjuhë të huaj, fjala vie në gjuhën angleze, thuajse njerëzit shoqërinë shumicë e kanë anglishtfolëse. E kuptoj që anglishtja duhet mësuar nga gjithsecili domosdo sepse është gjuhë parësore globale, po aq kuptoj veçanarisht adoloshentët që për ndonjë “trip” e përdorin atë, por asesi kjo nuk nënkupton se duhet anshkaluar përdorimi i gjuhës shqipe. Në fakt, çdo njeri që njehë gjuhë të huaj është më i pasur se ai që s’njehë, por do bëhet më i varfëri nëse përdorë ato pa nevojë.
Gjuha është elementi kryesor i një kombi. Po u zbehë ajo, normalisht që ngjajshëm do ndodhë edhe me këtë të dytin.
Problemi besojë është më i thellë. Jo pak herë njerëzit me rastin e takimit përshëndeten fatkeqësisht me gjuhë të huaj. Derisa gjuha shqipe si pasardhëse e ilirishtës është edhe e hershme edhe tejet e pasur. Tek e fundit, kushdo që është edhe besonjës në Perendinë /Zotin e ka për detyrë parësisht të përdorë gjuhen e tij, sepse etnia-kombi dhe gjuha si element kryesor i saj, janë dhënë nga Ai. Pra, në rastin tonë, shqiptar dhe gjuha shqipe.
Vetetimthi mu kujtuan dy ngjarje nga jeta për të sqaruar këtë çështje. E para, në një fakultet publik në Kosovë, duke kërkuar dikë, hasi në përdorim krejt pa nevojshëm “dy profesorë universitarë shqiptarë ” duke përdorur si me kënaqësi gjuhen serbe. Merre me mend, profesorët shqiptarë flisnin serbisht, në vend se shqipërisht! Megjithëse si tip ruaj zakonisht qetësinë, kjo gjë më “vrau”. Ndaj edhe ngrita shqetësimin se si ka mundësi të ndodhë kjo në tempullin e dijës? ! Si zgerdhishëm pyeten mos qenkam nga Drenica. …dhe e dyta, një kolege shqiptare duke u mbajtur “qytetare ” fliste shpesh turqisht. Filloi dhe me mua. I thash nuk flas, se s’di, por dhe me ditë nuk flas, sepse e kem detyrë me fol shqipen. Përgjigjia ishte : jazëk t’koft.
Në të dyja rastet, ishte DETYRË PËRDORIMI I SHQIPES. Pra po flasim për institucione publike.
Nëse veç duhet pasuruar shkencat, ndoshta ne shqiptarët për të larguar ndjenjen e inferioritetit, nevojitet në shkollat e mesme të ulëta dhe në shkollat e mesme të larta, të futet lënda Trashëgimia Kulturore. Apo, kjo të zgjerohet te lëndet histori dhe edukatë qytetare.